Mazide bıraktım gençliğim seni,
sanki bir yalansın,yaşanmamışsın...
Güle oynaya tükettin beni,
aslında devasız bir yaraymışsın...

Resimlerde alev alev yanan gözlerim,
şimdi bakamıyor birkaç satıra...
Ne desem nafile,kifayetsiz sözlerim,
kırış kırış bir yüz,senden hatıra...

Rolüm bitti artık,yıllar yorgunum,
ışıkları söndürün insin perdeler...
Bir bilsen nasılda mahzun mutsuzum,
hicabımı anlatmaya yetmiyor cümleler...

Her sabah ağrılarla uyanıyorum,
kederimle yontuyorum ömür taşını...
Gençliğim seni mumla arıyorum,
duvarlara çalıyorum pişman başımı...

Sessiz sessiz bakıyorum hain zamana,
yapraklarım dökülmüş,güllerim solmuş...
Sığmıyor anılarım koskocaman dünyaya,
meğer gençlik dediğin,bir varmış bir yokmuş...

Kalbim kapılarını kapattı mutluluğa,
hüzünle kederle çile dolduruyorum...
Bir lahza çıkacağım o sonsuz yolculuğa,
acaba hangi hatanın bedelini ödüyorum...

Yıllar ardı ardına gitti dönüp bakmadan,
inanmazdım birgün yaşlanacağıma...
Ölüm denen yılan beni sokmadan,
çare bulabilseydim geçen zamana...

Saatleri durdurun ne olur bitsin,
gençliğim ne olur gel karşıma çık...
Bu acı,bu keder,bu ızdırap dinsin,
yokmu bu karanlığıma bir mum bir ışık...

İŞTE HAYAT BİR GARİP,KISA HİKAYE,
BİLMİYORUM BU YOLDA BEN NEYİM...
ALDANDIM ZAMANA BİLMEM NE DİYE,
HER SABAH BAKIPTA,HİÇ GÖRMEDİĞİM,
AYNADAKİ BU YAŞLI YABANCIDA KİM...?