Dolamış diline bir elvedayı
Vuslat arzusundan vazgeç diyorsun.
Azrail’im olmuş biçmiş vadeyi
Zehrolmuş hasreti al iç diyorsun.

Aşk-ı inkârdasın kör olmuş gözün
Sanki düşmanıma dönüşmüş yüzün
En çok acıtansa inan şu sözün
Senin beni sevmen bir suç diyorsun.

Oysa ki olmazı başarmak olay
Bir sözle kurulur bin aşk-ı halay
Beni biraz sevsen vuslat çok kolay
Sevmemişsin elbet çok güç diyorsun.

Gönlün inadından caysın diyorum
İsterse hayatım kaysın diyorum
Ben sana güneşsin aysın diyorum
Sen bana varlığın bir hiç diyorsun.

Yasaklıyım sana çekme çilemi
Sil seninle olan tüm şeceremi
Unut sokağımı ve penceremi
Bana uzak yerden gel geç diyorsun

Diyorum sevdandır dilde niyazım
Sensizken siyahım senle beyazım
Yokluğunda bitmez gönül ayazım
Sen bana bir başka yar seç diyorsun

Ne yaptım ki sana sevmekten başka?
Zulmetmek revamı aşığa aşka?
Kibri cellât etmiş kalp denen köşke!
İhsan’ı görünce kes biç diyorsun

Kırılmış olsa da kanadım kolum
Umurunda değil uçamaz halim
Anladım anlamak olsa da ölüm
Sen bana toprak ol git göç diyorsun

İHSAN TURHAN