Ateşle, acıyla yoğrulan bu günlerimizi hep biz
Yıllardır, Güneş yüzü görmemiş ve de yarınsız
Toprağa karışmamış, kemikleşmiş taşlaşmış yüreğimizi
Şiirlerle, türkülerle, sazlarla ve de sözlerle hep dile getirmişiz

Havadar yüksek, yüksek villalara, patika yollardan giderken işçi kadınlar
Müslümanı, gâvuru, sarıklısı, cüppelisi birleşmiş, anlaşmak üzereler
Yüksek topuklu kadınlar eğri büğrü kaldırımlarda, pazarlık ederken
Büyükler gidiyor hep elden, küçükler gelmek üzere

Bak işte oturdular yine, ceylan derisi koltuklarına
Yüz bin ampul birden yanıyor, her taraf aydınlık, mevsim zaten yaz
Bu yana dönüp bakmıyorlar hiç, küçük hayatlardan habersiz
Akça-pakça porselen tabaklarda, kılsız yüzlerine vuran dalgaları sayıyorlar

Uzaklarda, yeni doğan bir çocuğun ilk çığlığı duyulurken
Güneşli, sıcak bir gün belirir, Ankara’nın alınlarından
Dumlupınar gazisi adı Mustafa gözünde şarapnel parçası
Makine olur gene ellerimiz, dağ eteklerinden, onun izinden yürürüz

Kemal Keçeli