Üç koldan
Paralel gidecektik
Göçmen kuşlar misali
Bulutların gölgesine dizilip
Dönen ay olucaktı yolundan biz çarkların sesini duyacaktık
Hep birlikte
Takılacaktık korkusuzların peşi sıra
Bilmediğimiz yerlerde bıçak bileyip
At sürecektik bozkırına
Tek kaldın şimdi Ebru
Yalnızsın
Tenha köşelerde perim perişan paralanıyorsun
Güneşi ona bırakıp
Geceyi sen mi eğiyorsun

Kızıl bir öfke şimdi içimde kükreyen
Yıllar belli ediyor yüzyılların izini
Tenim rengim adım biliyorsun saklı tutma içinde
Gözlerimi açtığımda dilden dile çalan bir şafak türküsü
Yalnızsın tek başına
Paralanıyorsun Ebru
Gündüzü ona bırakıp
Geceyi senmi eğiyorsun

Yağmur kırcıya çevirmiş
Üçer beşer düşüyor bir araya
Hayatını hiçe saymış bir adam
Hızlı atıyor adımlarını
Mevsimi umursamadan
Ve yarışırcasına
Sevişmek mi ister canım
Ah ilahî Ebru
Utanıyorum insanlığımdan.


Kemal Keçeli