‘O Beste yok şimdi,
Çalınmıyor hiçbir yerde
Kaldırımlarda var, sessizlik’

Henüz, atmadım ilkbahara adım
Henüz, tenine ellerimle dokunmadım
Avuçlarımda taşıyorum altın kum taneleri
Onlar ki, parmak aralarımdan sızıyor
O, günahkar kaldırımlara

Gün batımı, ruhum kapalı kafeslere sığmıyor
Kalyon, denizleri dolaşıp geliyor
Tenimde, tuz kesikleri sızlıyor
Oysa, aynı Güneşten aldık ışığı
Aynı Kaldırımda yürüdük
Beraber açtık, o günah kapısını

Bıraktım ben, dikenli gülü koklamayı
Bıraktım, gün batımında, kızıl ufukları seyretmeyi
Yürümüyorum artık geceleri, hiç yalnız
Elmas, gümüş beğendiğimiz, o kent kaldırımında

Nereye gitsem sessizlik
Yanımda ayçiçeğinden zaman
Akan sulara, demir sürgüler vurulmuş
Sevgi dağıtan derviş, bir hırsız olmuş
Bakıyorum, dalıyorum ela gözlerin rengine
Altın bilekli ellerim, sıkıca saçlarını sarıyor.


Kemal Keçeli