Bittin artık bende,senden hiçbir şey kalmadı
Ne o güzel gözlerin,ne Ay yüzün,ne ipek saçların
Zihnimde senden yana hiçbir şey kalmadı
Bitirdim hepsini,sildim bir kalemde,söküp attım içimden
Bir daha yazarsam şerefsizim
Gidiyorum buralardan,ardımda binbir hatıra bırakarak
Yaşadığım her şeye bir tekme vurup düştüm yollara
Dönüp te ardıma baklarsam şerefsizim.
Tüm gururun ,kibirin sana kalsın
Kasırga misali esip ayrılıyorum senden,senin var olduğun her şeyden
Seni hatırlatan her şeyi savurdum esen rüzgara,yele karıştın sende
Çöl sıcağında bir tek senin rüzgarına kalsam, onla serinlersem şerefsizim.
Kuraklık olsa dünyam,kavrulsam da susuzluktan bir tek damlanı almam
Sana ait hiç bir şeyi istemem artık
Var olmam senin dünyanda
Bulut olup yağmura karışsan üzerime yağsan
bir tek damlanla ıslanırsam şerefsizim
Eşimi,dostumu senin uğruna kırdım,
Hayatımı sana adadım,her şeyimi sana verdim,
Sırf sen üşüme diye soğuk ayaz gecelerde
Yorgan oldum,başın taşa değmesin diye yastık oldum
Seni üzen herkese düşman oldum,
Sana kötü diyene Azrail
Senden gayri kimse yoktu gözümde,
Gözümü değil,bir tek kirpiğimi verirsem şerefsizim.
Hani senin her şeyindim,ne oldu da böyle birden değiştin,
Bir inat uğruna yıktın onca yılı,hiç mi acımadın
Pişman olup döneceksin gene kapıma
Affet diye yalvaracaksın
Kapının önün de öldüğünü bilsem açarsam şerefsizim
Dünyada bir tek sen kalsan,dönüp te bakmam
Amansız derde düşsem,dermanım sen olsan istemem
Dirhem dirhem erisem,tabipler derman bulamasalar
Beni hayata senin kanın bağlasa birtek damla kan alırsam şerefsizim
Mahşerde hesaplaşsak,sen cennetlik olsan
Bana şart koşsalar cenneti,cehennemi
Tercihini yap deseler
Sensiz cehennemin en dibine giderim de
Senin olduğun cenneti istersem şerefsizim.

Mehmet Zafer