Hep orda bir köy var uzakta
O köy bizim köyümüzdür, derdin
Gitmediğin hangi köy
Hangi şehir bizim olabilirdi ki?
Görmediğin hangi gökkuşağının altından geçebilir
Dokunmadığın hangi yetim başı okşayabilirdin?

Hangi kapıyı açmaya kalksam
Kilit üzerine kilitler vuruyordun.
Hançerem kuruyordu sam yelinde
Ve
Sen demleniyordun dilimin her yerinde.
Avazım çıktığı kadar seni haykırmak istiyordum
Ayrılık gelip de
Düğüm düğüm yerleşiyordu
Gırtlağımın tam orta yerine
Susuyordum…

Gözlerimi yollarında kaybederken
Bilmediğim bir geleceğin karanlık gecelerinde
Sensizliği kızılcık şerbeti diye içiyordum ben
Ve
Sen bunu hiç bilmiyordun.

Bu kaçıncı hasret türküsüydü dinlediğim?
Kaçıncı nöbetti
İsyan dakikalarında
Akrebin amansız saldırılarına yenildiğim?
Kaçıncı baskınıydı kirpiklerime tüneyen
Sen dolu bulutların?

Zembereği boşalmış bir saatin
Kadranında dolaşıyordum delice bakışlarla.

İçimde durmayan kanayan bir yara
Ve sızlayan bir can taşırken
Ellerin hangi rengin tonlarında geziniyordu yine
Hangi arzunun kollarında geçiyordun kendinden
Hangi yasaklının kulağına fısıldıyordun
Aşk kokan dizeleri
Çıldırmak işten değil…

Hadi beni sırtlanlara at artık
Kur idam sehpamı
Vur ayağımın dibindeki sarı iskemleye
Bırak
Fermanım asılmasın boynuma
Adım meçhule diye geçsin kayıtlara
Kimsesizler mezarlığında
Taşı olmayan bir çukur olsun yerim
Ağlayanım olmasın başucumda
Bir varmış, bir yokmuş bile diyemesinler
Orada bitsin hikayem.

Eylül GÖKDEMİR/02.03.2009