bahar gibi aldatır hayat insanı

açılır saçılır, sıcak rehâvetine

tatlı bir uykuya dalarken bedenin

ışıklı günlere yürürüm zannedersin de !

hınzırca gülümseyen

haşarı bir çocuk gibi

boyayıp gökyüzünü griye

boşaltır âniden üzerine sağanak yağmuru

ıslatır, üşütür içini iliklerine dek


şizofren, çift ruhu ayrışır

açığa çıkar ikinci yüzü

neşeli şarkılarla, yüreğine inen sevinçleri

karıştıran radyo istasyonları gibi

birden değiştirip yönü

karmaşık cızırtılarla / ya da

hüzünlü şarkılarla bırakır seni


âsude denizinin üzerine

salıp fırtınayı birdenbire

alıkoyar, varış yerine gitmekten seni

pazılda son kareyi tamamlarken

mızıkçı çocuklar gibi

âniden, oynatıp parçaları yerinden

taa en başa, yeniden döndürür seni


bâzen rüzgârının yelesine atar

uçurur mutlu sarhoşluğa dek

sonra birden bırakıp boşluğa

durmadan döndürüp düşürür seni

bahar gibi aldatır hayat insanı...



Hâdiye Kaptan