bu yaşıma kadar
tokadını yemediğim bir dost kalmıştı...

hayat,
daha doğar doğmaz vurmuş zaten
bizim gibilere tokadını

arkasından okul yılları,
az tokat yemedik bu kafayla

bıyıklar terlemeye
yeni yeni başlarken de
bizim peder çıkardı ara sıra piyasaya...
onunda eli ağırdı evvelallah!

aşktan da gün oldu nasibimizi,
dersimizi,
tokadımızı almışızdır.
yüzüklerin yüzüme
nasılda bir tokat gibi çarptığını
hala hatırlarım...

ıssız gecelerde
volta atarken
tabir-i caizse kapkaççılardan da
okkalı tokadımızı yemişizdir...

ama dost,
bu saydığım bütün tokatları
tüm dertlerimi hafifletirdi her daim
peki ama ne oldu
dost bildik
can bildik
gardaş bildik de ne oldu ...
öyle bir OSMANLI tokadı geldi ki
keşke diyorum
keşke,
....
diyemiyorum bile sana son sözümü ey dost!
...
keşke arkamdan vurmasaydın
yanlış yapmasaydın be dostum..
kim saracak şimdi benim
kapanmak bilmeyen yaralarımı!!?