Sardunyalar Açardı

sardunyalar açardı sahiplenirdin
elmacığındaki yaraysa benim
mekansızdır aşk hiçbir giysi uymaz üzerine
kavgalarımızdaki bu ıtır kokusu
neye niyetlensem karşımda içime doluşun
saçlarımın renginde bir açık çay gibi

sardunyalar açacak mahşerimizde inan bana
sadece sen ve benden oluşacak o kalabalıkta
yavanlığını unutacak bu kent bu yaşam alışkanlığı
mahşerimiz tüm insanlığın olacak sevgilim
sensin hakimi göklerimin uçurtmalarımın tanrıçası

sardunyalar mı açtı yüzünde
alnında ergen ergen
gel öpeyim taç yapraklarını cildinin
tarçın kokulu nefesine kansın boydan boya ömrüm
tapındığım bakışların artık yetmiyor
sarsılmış yaralarına
seni sevmektir tek dinim
bir hayat kurdum gözlerin üstüne
tüm sokaklarımda bakışların
bütün yol ayrımlarımda sen
bütün baharlarımı erteledim sana kadar
ayaklarının ucuna kazdığım mezarda
en az bin yıllık bir yer ayır bana
dizlerinin dibi olsun sonsuzluğum

sardunyalar açardı
düşlerin öyle bana uzak
sevdansa canımdan yakın
ben
sana
senden daha tutkun
ben
tepeden tırnağa kangrenim aşkına
sen
sonsuzluğuma bir şans tanı
nolur içinde bir sensizlik olmasın
razıyım ölüme bile
üşümesin diye o çok sevdiğin sardunyaların
toprağım olsun ömür saksın...

’inanır mısın
bir sen varsın...bir de sen...’

Kağan İşçen




(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.