Gözlerimde pişmanlık
yaşlarım vardı
yüreğimde ’’keşke’’ lerim
ve
’’eğer’’ lerim kaldı
zaman su gibi
akıp gitti
her şey yarıda kaldı.
Şimdi ne siyah, beyaz
resimlerimiz var
ne de kağıttan yaptığımız
kayıklarımız
resimlere bakamıyorum
yanımda sen yoksun,
yaptığım kayıkları
enginlere salamıyorum
gidiş rotalarını bilemiyorum.
Her şey zamansız yaşandı
bulamadık yollarımızı
bez bebeklerimizi, meşelerimizi
uçurtmalarımızı
birden bıraktık.
Şimdi ise;
pişmanlıklar,
’’keşke’’ler ve ’’eğer’’ler
neden yaşanmazlar ki
zamanı gelince her şey
biz mi acele ettik
dünyamı değişti birden.
Çocuğumuz ile yaşadık
çocukluğumuzu
derin sulara bıraktık
yüreğimizdeki duygumuzu
aramaya, bulmaya
zamanımız yetmedi
şimdi ömrümüzün
sonbaharına geldik.
Yaprak dökümü gibi
her gün vücudumuz
tükenmekte
ağır, ağır kış mevsimine
ilerlemekte
saçımızdaki beyazlar
kış mevsiminin habercisi
zamanı yaşamak varken
tükettik erkenden.