2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1675
Okunma
Mahkum etteim kendimi sensizliğe
doğrularımı yaşamak için
mahkumiyetimi bitirmek istedim.
Yaşanmamış hayallerim,
isyan ettiler geçmişime
dört bir tarafımda
şimdi demir parmaklıklar;
pişmanlıklarım, eğerlerim,
keşkelerimle kapalı.
Şimdi istesemde bitmiyor mahkumiyetim.
Ne konacak bir dal buldu,
ne barınacakbir yuva
yüreğimin kuşları
hep kanat çırpıp durdular
mevsimler boyu.
Çiçek açamadı yüreğimin dalları
kopardılar teker,teker
koparılan o dallar yere düşerken
gözpınarlarımdaki yaşlar kurudu
yüreğim öyle kırgındı ki!
Mahkumiyetimi bitiremedim ben
sen yoksun artık şimdi
baharlar gelsede,gelmesede
uçmuyor yürek kelebeklerim
birer günlük ömürleri ile
hep veda edip gittiler.
Cevap Yaz