Her şey eriyip gidiyor
aynı yanan mum gibi;
ömrümün en güzel yılları
çocukluğum
şimdi yıldızlar gibi uzak
ona erişemiyor ellerim
bu ellerimle çocukluğumda
oynadığım
bezbebeklerimi, meşelerim, balonlarımı
ben çok özledim.
Her şey eriyip gidiyor
aynı yanan mum gibi;
ilk sevdam
ilk yalan masalım benim
verilen sözler, söylenen şarkılar
bir masaldı
o Tahir, ben se Zöhre iken
hiç bitmeyecek yerde
bitiverdi sevda masalım
benim
ben yalansız, dolansız
sevilmeyi özledim.
Her şey eriyip gidiyor
aynı yanan mum gibi;
şimdi günbe gün
gözyaşlarımda mum gibi
akıp bitiyor
ağlıyorum giçip giden ömrüme
bu ömürdeki
pişmanlıklarıma, keşkelerime
artık mum erimekten
bitmek üzere
ben yanarken bile bitmeyen
mumları özledim.
Her şey eriyip gidiyor
aynı yanan mum gibi;
geriye dönebilseydim eğer
yanmasına izin vermezdim
ömrümü böyle
mum gibi tüketmezdim
mum aşkı olan alev ile tükendi
gözyaşları aşkının izleriydi
bense ömrümün sonunda
yeniden yaşamayı özledim.