Maraş’tan bir haber geldi
Dediler ki Gül’üm soldu of of
Keşke Gül’üm solmasaydı
Yüreğime keder doldu of of…
Oy Gülüm, Gülüm
Ben kurbanam sana Gülüm


Gülüm aşığıydı Güllerin Efendisinin
Adı Muhsin kendi Muhsin huyu Muhsin
Güle ağıt yanar şimdi “nerdesin, nerdesin”
Sivas’tan doğan güneş Maraş ta mı batacaktı

Sivas’tan doğan güneş Maraş ta mı batacaktı
Alperenlerin ardından yas mı tutacaktı
Bu çetin dağlar seni de mi yutacaktı
Gülüm sisli bir yücede beyazda mısın?

Gülüm sisli bir yücede beyazda mısın?
Karanlık bir gecede ayazda mısın?
Yoksa Yüce Rabbine niyazda mısın?
Ses ver Gülüm ses ver, sesine gelelim…

Ses ver Gülüm ses ver, sesine gelelim
Karına tipine sisine gelelim
Birliğine uyamadık yasına gelelim
Gülüm koma bizi yetim, koma bizi öksüz

Gülüm koma bizi yetim, koma bizi öksüz
Bu son ne kadar acımasız ne kadar haksız
Emri hakka ramız şüphesiz şeksiz
İçimiz yanıyor, yanıyor be Gülüm

İçimiz yanıyor, yanıyor be Gülüm
Bağrımız alev alev kanıyor be Gülüm
O al rengin sanki sönüyor be Gülüm
Böyle mi olmalıydı vedaın sessiz ve hazin…

Böyle mi olmalıydı vedaın sessiz ve hazin…
O akdağlara mı düşecekti bu kara yazın
Kulaklarımızda kaldı o son sözün
Bizleri Allah’a emanet edişin Gülüm
Bizim için çok zamansızdı gidişin Gülüm…