Sakin durduğuma aldanma sakın!
Benim sağım solum hiç belli olmaz!
Sakinsem, anla ki fırtına yakın;
Kasıp kavururum, hiç belli olmaz!

Karşında gördüğün şu sakin kişi,
Aklına eserse yakar ateşi!
Tekmil yıldızları, ayı, güneşi,
Göğü savururum, hiç belli olmaz!

Kulak verip, doğru-yanlış her söze,
Kötüleme beni öyle herkese.
Tanrı “aramızda seçim yap” dese,
Seni savunurum, hiç belli olmaz!

Kahrını bir ömür boyu çekerim,
İstersen önünde diz de çökerim!
Bakarsın, ‘bunca naz çekilmez’ derim;
Elvermez gururum, hiç belli olmaz!

Ne fayda, bir gece çıkıp da gelsen,
Gizlice sokulup rüyama girsen!
Bir sabah, aynaya baktığında sen,
Karşında dururum, hiç belli olmaz!

Gün gelir, gönlümün kalmaz mecali,
Sahrayı andırır, perişan hali.
Baharda kış yemiş çiçek misali,
Elinde kururum, hiç belli olmaz!

Kırılır feleğin uğursuz çarkı;
Görür cümle alem bendeki farkı!
Kim bilir, efkarlı bir hüzzam şarkı
Söyler avunurum, hiç belli olmaz!

Böyle bir acıya kul alışır mı?
Bu yükü bir ömür boyu taşır mı?
Ben de dayanamaz, alır başımı
Dağlara vururum, hiç belli olmaz!

9 Kasım 1997
Ankara