3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
938
Okunma
Biliyorduk; dönüşü olmayan yolları
sen beni bırakırken boynu bükük,
ben ardından hemen büyüdüm.
Büyümek;
ne zormuş meğer
çocuk gibi ağlıyamıyorsun
serde gurur var
söyleyemiyorsun söylenecekleri
geriye kalanları
kırmakta var.
Ne zor işmiş meğer;
biz bunu anlayamazdık çocukken,
ellerimizde uçurtma ipleri
bez bebekler, zıpzıplar
meşeler
bizim dünyamızda, hep doğardı güneşler
karanlığı yaşayamazdık
izin vermezdi büyükler.
Oysa şimdi öğrendim;
karanlıkları, sonbaharları
ve kışları
ilkbaharı çoktan yaşadım
geriye ne kaldı ömrümüzden.
Cevap Yaz