Olmuyor işte!
Yapamıyorum…
Ne seni düşünmeden bir an durabiliyorum,
Ne de sensiz yaşayabiliyorum…
Yokluğunda aldığım her nefesim haram.
Yürüdüğüm tüm yollar engelli
Yüreğimden akan kanlar ile aşmaya çalışıyorum hepsini
Ekmeğim, suyumsun sen benim
Ve şuan aç ve çok susuzum, seni istiyor kalbim…

Kaderin bana inadı sanki
Güldürmüyor hiç ıslak yüzümü
Geri kalan bu ömrümü
Sevdiğimle geçirsem, ona çok olacak sanki

Gülmenin, sevinmenin, eğlenmenin…
Ne demek olduğunu bilirsin.
Ben unuttum işte…
Sen, o soğuk geceleri,
Gökyüzünün ağladığı,
Kızmışçasına çaktığı şimşekleri,
O gürültülü günleri,
Bilir misin?
Karanlığın en zifiri kollarında,
Yokluğunda,
Ben böyleyim işte…

Sana o kadar çok muhtacım ki!
Aşağılandım yalnızlıktan.
Korktum hep sessiz karanlığından.
Boyun eğdim şu sensiz hayata.
Ölüm bile basit geliyor artık bana…

Kurudu yaşlarım, akmıyor artık.
Çaresizliğim sızlatıyor sadece parçalanmış yüreğimi.
Zaten alıştım bu yalan hayatın yüzüne,
Çabalayacak gücüm de yok artık…

Gün geçtikçe deliniyor bu yürek, yokluğunda.
Ne zaman tüm dertli şarkıları dinlesem,
Ne zaman bu yalnızlık sokaklarında yürüsem,
Ne zaman güneşin batışını seyretsem,
Yıldızlarla ne zaman gecemi geçirsem,
Ne zaman ağlasam, çıldırsam, delirsem,
Sadece sen varsın aklımda…

Duyulmuyor artık haykırışlarım.
Yetmiyor delicesine ellerimi açıp semaya bağırdığım bu çığlıklar,
Bu ihtiraslarım yetmiyor…
Bu hayat yolcuğu yordu kalbimi
Bu şehirde artık yalnızım…

Konuşamıyorum hiç…
Dilim susmuş, yüreğim susmuş, gözlerim susmuş…
Güçsüzlüğüme bir kez daha yenildim…
Şu dört duvarın üzerime gelmesi,
Sessiz çığlıkların yüzüme bağrışları,
Her şeyin yüzüme bir suçlu gibi bakmaları yok mu?
İşte o zaman dünya başıma yıkılıyor sanki.
Bedenim ölü, ruhum paramparça…
Sana o kadar çok hasretim ki!
Dilimden çıkan sadece iki kelime;
Seni seviyorum!
Evet!
Sadece bu iki kelime çıkıyor
Yüreğimden de…
Seni seviyorum!
Ne güzelmiş söylemek…
Küçücük bir teselli verdi içime sanki.
Yıllardır, ilk defa ağzımdan çıkıyor bu iki kelime.
Ve yüzüm ilk defa bir tebessüm gösterdi söyleyince.
Birde senden duymak bu iki kelimeyi,
Bilsen nasıl sevindirirdi beni…

O kadar çok özledim ki sesini,
O gülümseyişlerini…
Bir film gibi geçiriyorum aklımdan seni.
Ve hala aç,
Hala susuzum…
Senden hiç vazgeçemiyorum.
Gözlerin bir türlü çıkmıyor gözlerimden.
Yüzün, son görüşümdeki an gibi,
Hala hayalimde,
Ve hala aşığım sana…
İlk günkü gibi…

Sensiz olmuyor sevdiğim!
Hala ağlıyor bu yüreğim…
Sana bağlanmış artık bu kalbim.
Bundan sonra ne sensiz yaşayabilirim.
Ne de senden vazgeçebilirim…
Sonsuzluğumsun benim
Ruhuma işlemişsin bir kere
Seviyorum seni delicesine
Ve şunu unutma ki sevdiğim!
Kalbimdesin ölümüne…

RÜZGÂR..