Sarmışım hasreti yorgan diye üzerime,
Yatıp ta tenha bir kaldırımın üzerine,
Beklerim seni günlerce, gecelerce…
Belki gelirsin ümidiyle,
Bekler bekler dolar gözlerim gizlice…

Başlandığında yeni bir güne,
Her şafağın ayazı dokunur tenime,
İliklerime kadar üşür, titrer vücudum sessizce…
Hasretin vurur yaralı yüreğime,
Vurdukça yanar ruhum ateşler içinde…

Yağmurlar sağdı senden sonra bu şehre.
Açtım ellerimi her defasında semaya, çığlıklar içinde,
Islanmış tüm hücrelerimle,
Defalarca dua ederim Rabbime…
Günler, aylar, yıllar geçti; sen yoksun yine…

Yine büründü buralar beyaz örtüye,
Soğudu daha çok bu şehir, sen gidince…
Ezberledim bu şehrin tüm sokaklarını, olmuşum bir avare,
Dolanır dolanır dururum hep aynı yerde…
Yontulmuş bir ağaç gibi beklerim çaresizce…

Hangi diyardasın, kim bilir şimdi nerde,
Bırakıp ta gittin beni bir başıma, koydun çöllerde…
Özlemin kokusu sarar soğuk bedenime,
Ararım seni her yerde…
Ağlar ağlar durur gözlerim delicesine…

Kırık dökük umutları serili yerlerde,
Yırtık ve yamalı elbiseler üzerinde,
Görürsen kırık bir bastonu elinde,
Acıma sakın! O senin eserin,
Bekler seni zamansızca bu şehirde…

BİLAL