Özledim seni!
Ölüme susamışçasına…
Delirdim,
Sensiz kaldığım her dakika…
Sayıkladım ismini aylarca…
Yenildim zamansız yalnızlıklara…
Ama bir defa bile pes etmedim,
Seni benden ayırana…
İsyanım,
Allah’a değil bu ayrılıklara…
Yalvardım,
Senden bir haber almak için yollara…
Ağladım,
Senin için ilk defa…
Ama bir defa bile yıkılmadım,
Umutsuzluklara…
Hiç düşündün mü?
Acaba şimdi ne yapıyordur diye…
Sessizliğin koynunda hiç seyrettin mi?
Uzakları, çok uzakları…
Kayboldun mu hiç gecenin karanlıklarında?
Çıldırdın mı ismini haykırınca?
Geç bunları…
Aklına geldim mi? Bir defa da olsa…
Bir defa da olsa hiç düşündün mü?
Hayallerine sarılıyorum bütün gece…
Ellerimi uzatsam uzaklara,
Sanki tutacakmışsın gibi geliyor bana…
Ne kadar uzakta olursan ol bana,
Hissediyorum seni hep yanımda…
İnsan hayalleriyle yaşar derler ya!
Seninle nefes alıyorum sanki bu hayatta…
Özledim seni!
Çölde susuz kalmışçasına…
Düşledim hep gözlerini,
Senden habersiz kaldığım zamandan beri…
Artık umutsuzluğa düştüm derken,
Küçücük bir umut yeşeriyor düşlerimden…
Keşke sesini duyabilsem!
Bir kere de olsa seni görebilsem…
Her an korktum seni kaybetmekten…
Ve şimdi döktüm her şeyi içimden.
Yüreğim onca zamandır ne saklıyormuş biliyor musun?
İçini kaplayan koca bir sen…
Belki bir daha hiç konuşamayız!
Birbirimizden hiç haber alamayız...
Belki de seni hiç göremeyeceğim...
Olsun be bitanesi!
Bana yeter o geçen anılarımız…
Geçmişteki yaşadıklarımız…
Ama yinede ÖZLEDİM SENİ…!!!

RÜZGÂR..