Yokluğun içimdeki acımın alevi…
Hasretin Azrail gibi…
Sönmek bilmiyor yaralarımın ateşi…
Susmuyorlar acılarımın sesi…
Hançerle kazıdım kalbime ismini.
Deliler gibi seviyorum seni…
Ötesi uçurumun pençesi,
Sensizlik, zehir içmiş gibi.
Nefes alamıyor bu yürek,
Durmuş gibi…
Gönlümün parçaları ile veriyorum son nefeslerimi
Olmuyor yasemin! Sensiz olmuyor!
Ruhum sensiz yaşayamıyor
Acı çekiyor günlerce, yaralı bir ceylan gibi…
Yok, mu sensizliğin çaresi?
Yok, mu bu derdin derman sesi?
Yanımda olsan keşke şimdi!
Sarılsam sana doyasıya
Hiç ayırmasan gözlerimden gözlerini
Çıldırasıya haykırsam yüzüne seni sevdiğimi
Bir bilsen içim bir volkan gibi…
Yaşadıklarım ateşin kör közleri
Sende duydum pınarların sesini
Öldürsen de beni,
Asla bırakmaz yüreğim yüreğini…
Âşık oldum ömrümde ilk sana!
Dayanamıyor bu gönül ağlayınca…
Sensizlik zamanların haykırışında
Susmuyor yalnızlığım, karanlığım susmuyor
Dayanamıyorum artık yokluğuna
Kelimelerin bittiği, sözlerin son bulduğu andayım
Dokunsan yıkılacağım!
Yeter artık Allah’ım ne olur isyan sanma
Göster ne olur sevdiğimi bana
Yaşayamıyorum onsuz artık bu diyarda!
Küstüm her şeye, beni öldüren bu hayata…
Küstüm arkadaşıma, beni yaralayan dostuma…
Hayallerine sarılıyorum bütün gece…
Yanaklarını, saçlarını okşayacağım anda,
Kayboluyorsun yanımdan…
Yetmiyor, sevdiğim resimlerin yetmiyor…
Bana sen lazımsın hayallerin gerekmiyor…
Yanımda olsan da söylesem sana;
Sesimin son nefesine kadar haykırsam karşında…
Seni seviyorum, sana aşığım Yasemin…
Sana aşığım…
Âşık bu deli gönül sana anlasana…

RÜZGÂR’DAN YAĞMUR’UNA