Doğuyor hançer gibi bir gün yine…
Ve yine sensiz uyanıyorum bu güne…
Ellerim ellerini arar, gözlerim gözlerini…
Ey sevgili!
Bırakma beni…
Kim söylettirdi sana bu hırçın sözleri?
Bu hoyratlığının sebebi neydi?
Sensizliğin eline verdin beni öc alırmış gibi.
Burası soğuk, bedenim soğuk, yine içimdeyim bu kederin.
Arkana dön bir bak bu senin eserin!
Koca bir yaralı yürek ve hayata küsmüş yaşlı gözler…
Ey sevdiğim!
Sensin benim nefesim…
Sensin yaşama nedenim…
Sensiz bu çirkef hayatı ben neyleyeyim?
Ne olur bu hayatın ellerine
Bırakma beni!
Beni bırakma…

Hasretin kanıma girdi giriyor.
Acı çektirerek canımı yakıyor.
Vakit, susamış kanımı içiyor.
Bu bataklık gittikçe derinleşiyor.
Tut ellerimi…
Ne olur bırakma beni…

Bu eller mi yazdı sana git diye?
Bu dil mi söyledi seni istemiyorum diye?
Ah bir görsen sevdiğim şuan ki halimi!
Bir ölü gibiyim, her şeyim!
Ne olur dön geri…

Yalnızlığın dikeni batar bedenime.
Karanlık, kor gibi düşer yine vakitsiz…
Yollarımızı ayırdığın o gün, ölme sebebim…
Beni yalnızlığa sarıp ta gitme!
Ne olur bırakma beni bu nefessiz şehirde…


RÜZGÂR