Karanlığın özünü içiyor yarasalar,
Kandil rüzgâra karşı sessiz direnişte
Kayıp adresini arıyor yuvasız kuşlar
Yorulmuşluk bırakılmış artık nadasa.

Bellekler almıyor artık umarsız anıları,
Masalların gölgesine ayazlar çökmüş
Kirpikleri ıslatmıyor en biçare yaşlar
Kayıp giderken zamanlar avuçtan boşa.

Buğulu bir tükenişin denizinde günce
Yorulmuş sayfalar ritimsiz senfonide
Çukurlaşmış gözlere inmekte cemre
Ay gülün gövdesine sarılıp ağladıkça.

Uğraksız durakların taciz tuzaklarında
Yağmalanan tenlere dökülürken salya
Uçkursuz devinimlerle çözülür düğme
Bulutların yelesindeki öksüz yaşlara.

Asiller mağrur serüvenleri seçtikçe ah
Düşler hırpalanır çürümüş kamçılarla
Islanır yürek, tersinden de aynıdır hayat
Sevgisizliğe gidiyoruz heyhat jet hızıyla.

Yatalak umutlar çoğalır, ahlar sözleri söker
Hücre kendini tüketir, yaşamak artık keder
Eşkıyalar şehre inmiş, gönüller hep derbeder
Doygun değil ömürler, kan düşmüş umutlara.


Selahattin Yetgin