Çocuk köşedeydi,
Telaşlıydı, aceleciydi,
Elindeki çikolata parçasını
Hızlıca yemenin derdindeydi...
Belli ki gizliydi,
Kimse görmemeliydi
Açıkçası unutmuştu tadını
Kimbilir ne zamandır yemeyeli...
Bilincinin o kadar dışındaydı ki
Olanlar,
Dokuz kardeş, ana, baba
Bir göz odada
Nedeni niçini yoktu hiçbir şeyin
Çocuktu, küçüktü yetmez miydi?
Sebep yoktu onun için
İstiyordu
Yemeliydi, giymeliydi
Doyasıya oynamalıydı
Hava kararıncaya dek...
Çağırmışlardı onu bu dünyaya
Davetsiz değildi
Ne kötüydü halbuki burası
Açtı, üşüyordu,
Çorapsız, başlıksız
SEVGİSİZDİ...
öpmeyi bile bilmiyordu ki
Acıtmadan,
Bilseydi omzunda bir el
Olmayacağını dostça
Hiç gelir miydi?
Ya da sıcak odasında
Oyuncağı, yiyeceği
Sevgi tohumları bitmez miydi
Yüreğinde...
Gider miydi
Sokaklara
Bir daha hiç dönmemecesine...
Sorguluyorum kendimi
İşte tam bu noktada
Sadece bulduğum,
Geçmişten alacaklı,
Geleceğe ise borçlu
Olduğumdu
Çaresizce...