Siz yoktunuz o zamanlar
Hani bulutlar pembeyken masmavi gökyüzünde
Kuşların kanatları kırılmamışken henüz
Özgürken yürekler
Eylül gelmemişken tüm ağırlığıyla...
Sararan yapraklar acımasızca yağmamıştı daha başıma
Adımlarım ileriye giderken
Yer daha kaymamışken ayaklarımın altından
Gözlerimdeki parıltıları görmeliydiniz o zamanlar
Çok, çok geç kaldınız...
Siz yoktunuz o zamanlar
Belki başka bir kuşun kanadındaydınız
Hani vardı ya bir özgürlükler ülkesi
Oraya doğruydu belki yolculuğunuz umut dolu
Yoklukların içinden geçilen hani
Hani elele, dostlukla, kardeşçe düşülen yollara
Kimbilir teğet geçti belki de ellerimiz
Umuda doğru uzanırken umutla
Yeşertmek için çaba gösterirken mutsuzlukları
Görmedi gözümüz önümüzdeki delikanlı yüreği...
Şimdi ben yokum bu zamanlar
Hala bitmedi içimdeki yolculuklar
Neyi nerede kaybettiğimi bilmeden aramaktayım
Kah bir gülüşte, kah bir damla gözyaşında
Bazen bir çocuk ağlamasında,
En çok da sigaramın dumanında bulmaktayım
Ve bir kadehin gülümseyen pırıltısında
Kaybettiklerimi
Bulduğumu sanmaktayım...