Analar;

analar gızlarına
bir yandan öğrededurur hayatı,
gelinliği, garılığı, temizliği, aşı
bir yandan da her fırsatta,
gızını innelemeye başlar,
her yapılan işte,
bin kusur başına kakar
“senin elinden kör eşşeg su işmez, vallaha
gören, duyan; sana
beceriksiz, işbilmez,
elinden işgelmez
demezler dee
anana bulurlar mahanayı,
anasına bag gızını al,
gıranına bak bezini
alimallah iki ğün sonura sen
her gün zabah, ağşam
söğdürüsün bana”,

sonra alttan alır kimseler yoğusa
yanlışları sıralar, el üstünden
kendi doğruları,
“ıramatlı eben sen gadak yoğudum bana
neler ederdi,
narasın senin yarın gadak yoğudum
“iki ğün sonura el oca(ğı) yakacan
ediviğin banaysa,
öğrendiğin sana” derdi,
bi ğözel işle eyimi gadınım,
ötüyon sen bişirdin ya aşı
boban ne dedi,
“ne ğözel olmuş” demedi mi
göğsüm gabardı töbossun
eline de her bi iş yakışıp duru gıı”
maksat en eyisi ossun gızı,
her fırsatı ganimet bilir anası
başlar anlatmaya;

“-benim gözell gızımm, bak bana
evi süpürükene, hayadı, damı, ahırı
bi orta yeri fışdıklayvırıp da
başdan savma,
ortalığı toplayan derkene, onu oraya bunu buraya
dıkışdırma
süprüntüyü halının altında saklama
dip, gıyı, köşe becek silip, süpürmezsen
valla gurt düşer evine
habarın olmaz,

yok-yoğsulu deği(l) emme
pis i(n)sanı kimse se(v)mez
evine yerine kimse varmaz,
ettiğini yeyen,
duttuğunu beğenen
selem meren,
gönül veren
gapını çalan
havas olan
sahip çıkan olmaz,
baka-galısın,
Allah saklasın
hemi de sen de
ana olacan
ilerde pasaklının gızı deye
gızını da alan olmaz

sana deyvimeyon emme
bak daha hinciden gaş gişileer
alıcı gözüynen bakıyo sana,
masızdan gelip,
tertibine düzenine
ağzıyın,
teriyin kokusuna
halı dokuyuşuna
o mahanaynan
bakannar yok mu,
farkında demiyin
emme demen,
olmadık birine gönnün akar
taha o işin sırası var
ged aman ged neneyen,
benim gızım dünneler gözeli
maşallah subanallah
ben kimselere gıyaman seni
sen isdersen, benimdee
gönüme göre olsa hadi
nasip, ırapbım bak gör gari
huyu, huyumuza
boyu boyumuza
..








demeğ ilazım deği emme
etirafı darmadağın dutma, bi ğören olur,
ayıplarlar, köpek boğuşmuş gibi
derli toplu olsun evin,
anayın evinde nası beller,
nası alışırsan öle ğedersin
onun uçu hinciye gadak ben ettim edemedim
emme gari bu mazife senin

neye
satılık olan sensin
ben deği(l)
bi gelen gören oluu
“maşşallah bu evin gızına
yazı yaz aynalarının tozuna”
derler valla
tefe gorlar,
çalar oynarlar

her şeyin bi vahtı-zamanı var
çenizini hinciden etmezsen
ısdar dokumaya durusun
gelin alayı geli(r)ken
onun uçu;
elin boşaldı mı sil süpür,
derne toparla
bi gelen oluvuru
elin-aya(ğı)n dolaşı, el yanında

hinci belki sana zor geli,
iş ilemek, asbap-bulaşık
alışdın mı işlemeden duramazsın
ha! sen de decen
ben kendimi bildim bileli
ana işler duru
bitiremedi de
ben bitircen dünnenin işini gücücünü deye emme
nası bellersen öyle
evin tertemiz olursa
bal dök yala
evinde dirlig-düzennig olu valla









gelenin gedenin olu
sevenin sayanın olu
herifin senden vazgeşmez
emme öteki türlü
evin süprüntülü
tersliğin dağ olu
öğüne gelen fingirdek orasbılar
herifiyin ataşını alıvımaya gakar
herifin bi halt garışdırsa
el gülüvürü
el içine çıkamazsın
adam yerine goyan olmaz valla
etrafda öyle garı çook
ettiği yenmez,
dutduğu keyilmez
evelallah benim gızımı
eliynen gösderi herkez

onun uçu senin başını a(ğ)rıdırı durun
ettiğini beğenmen kırk mahana bulurun
hurası höle, burası böle
hurada olmamış
burada
tembel olmayasın deye
ben derin, unudur gederin
sen de çoğa görmezsin
emmeee; el derse
erin derse
gücüne ğede(r),
içinden çıkmaz,
a(ğ)zın datlanmaz
ğözel edersen
dutduğun işi önşe kendin beğenisen
gönüllü iş işlersin
gönüllü işlersen
en gözel sensin

getdiğin yere seğirdiminen get
adımın sa(ğ)lam olsun,
basdığın yere dıkgat et
duttuğun işi .ikercesine dut
Allah da beğensin
gulda beğensin,
el de beğensin
olmamış olmaz, helbet
sen elinden gelen gayratı et
gerisi Allah Kerim