Bir gemim vardı eskiden,
Arasıra limanıma uğrardı, apansız
Bölüştüğümüz suskunluktu çokca,
Arasıra sarılmalarımız da olurdu kaçamak.

Ve uzak kıyılarındaki suskunluğumuzun
Göçmen kuşları sökün edince yuvadan,
Üzüldüğüm şeylere kızardı en çok,
Bir de kelebek misali tüy döküşüme.

Şimdilerde bir balıkçı kahvesinde,
İçtiğim onca çayın, son yudumunda,
Çiğnediğim her sigara izmaritinde,
Bakıp uzaklara seni düşünürüm.

Oysa ki, aynı kentin aynı limanlarında,
Kilitlediğimiz usumuzda şimdi bir düş,
Güneşe tüller sermişiz aydınlığımızla
Kaybolmuş gözlerimizdeki o tatlı gülüş.

Sana korkularımdan bahsettim doyasıya,
Bir çocuk tarafım vardı onu verdim,
Sevgi somunlarımı ortak ettim açlığına,
Kanlı sofrandan bir yemek sundun bana.

Şimdi ne yapsak, yitirdik o sevgileri,
Bir garip masalmış, uykulara daldık,
Elveda çıplaklığım, elveda sana
Elveda yolcusuz kalan boş limanlara...