5
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
817
Okunma
Sonra günden güne kurudu gitti
Ruhumun bahçesini sulayan dere
Suçu üstüne alıp eğdi başını kalbim
Sanki gövdesi yarılmış kanayan söğüt,
Elimde bir tutam tuz
Yüzümde bir salkım ağıt
Baharım efkârlı benim
Yazım ağlıyor
Kalakaldım öylece yıkılmış duvar gibi
Koskoca bir ülkenin orta yerinde
Sesim küflendiği için susa gömüldüm
Dilimin zehirine bulanan sözcükleri
Yuttum bir biri ardına
Bilmem kaç kere öldüm
Gözüm unuttu çoktan
Özüm ağlıyor
Çok uzak bir yangındım ateşin düştüğü yere
Külümün hüneri sanmıştım savrulmayı
Rüzgarın zulmüymüş meğer çok geç anladım
Ruhumun bahçesi tarumar şimdi
Azaldım, bittim, kalmadım
Alevim karardı artık
Közüm ağlıyor
Barış Çelimli
Cevap Yaz