Yağmur medet beklerim senden
Selam vermeden geçmem kapının eşiğinden
Dilenci olurum selamımın karşılığını beklerken
Başka kapı olsa giderdim merhabanı beklemeden
Yok, yok ki senden başka umudu kırılmışları dinleyen

Yağmur sen inleme
Acırım adını anmayan zavallı halime
Sersefilim günah artığı caddelerde
Okşamadı gül kokulu tenini nefesim
Ondandır ismin anılınca mahcubiyetim

Yağmur sen üzülme
Serkeşliğime bakıp büzülme
Vefasızlığımın pençesinde ezilir kalbim
Rahmetinin eteklerine sığınarak arınmak isterim
Her dar boğazın ufkunda beklersin bilirim

Yağmur sen ağlama
Kahkahalarım pervasızca çıktı ayyuka
Gönlüm arsız çocuk gibi oyalanıyor sahte hülyalarla
Rüzgâr hangi yönden eserse essin dönüşüm sana
Kapanmayan tek kapısın gelen utanmaz olsa da

Yağmur sen çırpınma
Günahlarımın ağırlığından düştüm dara
Cehennem zebanilerini anımsatıyor her bir hata
Affına sığınıyorum kucağını aç bana da
Yak, yak ki aşkınla karışayım kucakladıklarına

Yağmur kapılarını arala
Serptiğin tohumlar filizlensin pişmanlığımla
Kimler murada ermedi ki saflığında
Ben faniye meylettim gönül boşluğunda
Utandım her kara sayfada seni hatırladıkça

Yağmur aç sineni
Sırlarında gizlidir muhabbetin definesi
Ölümsüz aşkların tükenmez hazinesi
Ha İsrafil üflemiş ha ben tutmuşum nefesimi
Sensizlikte tattığım kıyametin hengâmesiydi.





Zühal Z...
30.01.09