HALLAÇ BENDİM ENEL HAK SEN

bir düştü
bir garip yolcuydum
tarihte yitirdim, felsefede buldum
felsefede yitirdiğimi şiirde buldum
rüzgarlara açtım göğsümü
duygularım ülkeme yelken

damla damla içime çektim dudaklarımdaki kanı
sığındım sonsuz yalnızlıkların sıcaklığına
toprağımdı ektiğim, biçtiğim, kızınca sövüp saydığım
akıttım terimi sonsuz gecelerin ve günlerin bağrında
yağan yağmurların rahmetinde

hep bir özlemdi gelecek güzel günlerin beklentisi
ellerim kanarcasına çapaladım ayrık otlarını
yitirdim içimde dünyayı değiştirme sevdasını

özlemindi direndim karanlık gecelerde
içimdeydin, cereyan ayıp yerlerimden bedenime yayılırken
direndim, sen dedim toprağım dedim
yağmurlara açtım yüreğimi
felsefeyle sevdim şiirlerimdeki imi

damla damla içtim dudaklarımdan süzülen kanı
geldim bu güne, toprağıma, alın terime
hallaç bendim, enel hak sen
vuslat güneşle kar gibiydik


Coşkun Mutlu / Hüznün Şairi