ELVEDA

Gönlümün dağlarını, hazan kokusu sarmış
Hasrete gebe gecem, ne vefasız bir yârmış
İçime akar kanım, ruhum şimdi yanıyor
Ah yorulup, usandım, göz pınarım kanıyor
Hüzzamlı bestelerle, içimi yakan sızı
Kapandı gönül kapım, bitti ömrümün yazı
__Tenimde solar rengim, bu bir ömre vedadır
__Güllerim hırpalandı, belki bir elvedadır

Senin olsun baharın, güzümde de yaşarım
Yaralı bedenimle, ummanları aşarım
Sırdaş oldum Mecnun`la, denizler bile yanar
Bırak kazmayı Ferhat, dağlar derinden kanar
Küle döndü bak Kerem, yedi cihan yas tutar
Ömrün karanlığında, şu yüreğim pas tutar
__Benimde gider özüm, bu bir ömre vedadır
__Çöllerim yağmalandı, belki bir elvedadır

Işığı sönmüş kalbim, feri gitmiş gözlerim
Soldurdum iklimleri, tükenince sözlerim
Duy haykıran sesimi, kaybolmuş boşluklarda
Sönsün artık ışıklar, yüreğim loşluklarda
Kararınca gökyüzü, geceler cüzzamlıdır
Dizeler kanayınca, heceler hüzzamlıdır
__Seninde biter yazın, bu bir ömre vedadır
__Göllerim kurudu susuz, belki bir elvedadır

Öksüz kaldı düşlerim, müzmin bir hazandayım
Baharına aldandım, pastırma yazındayım
Gözümden akan yaşlar, deryalara karıştı
Dost bildiğim insanlar, düşmanımla barıştı
Tenini özlüyordu, yorgun, tikrek ellerim
Üşütüyor içimi, yazın esen yellerim
__Gününde güneş yiter, bu bir ömre vedadır
__Sellerim viran etti, belki bir elvedadır

Coşkun Mutlu / Hüznünşairi
[email protected]