Helin...

Helal edilmiş zoraki düşleri
Yüreğinin kara kaplı defterinden beyaz sayfaları çalınmış
Kar kaplı soğuk görmüş gül misali
Şubat kızarığında teni...


Gizli sevdasına açılamamıştı
Ve "abi" diyordu "Mehmet abi"
Mehmet hiç bilmeyecekti
Helinin bakışlarındaki utangaç kaçamağı...

Babası nihayet düğün gününü belirlemiş
Helinin kara günlerini davette gecikmemişti...


Gece sabaha sırt verdiği gün o gündü
Üzerinde Mehmet’in yorgunluğu ve hayaliyle
Gelinliği geçirildi üstüne...
Ne fırtınalar kopar içinde
Ne ah’lar ne figanlar fakat biçare Helin kız...
Susmaz içindeki zılgıtlar
Kıvrandırır durmadan ah ile eyvah ile...
Kıvılcım düşmüştür yüreğine...
"hiç mi sevmedin
Sana bir kez olsun Mehmet’im diyemedim"


Düğün gecesi görür damadı
Damat düşünceli ve gözleri kan kusar gibi
Masa başında yanan mum alevi altındaki
Fotoğrafı Helin’e gösterir
"bak" der
"bak bu benim sevdiğimdir
Artık yüreğim cehennem yeridir
Sana dünyayı dar etmek tek niyetimdir"
Ve o ilk gecede Helin kan revan içinde dövülmüştür...

Günler günleri kovalar
Helin her gün eşi tarafından banyoya kilitlenir...
Sabahı akşam eder eşi gelince de bir o kadar dayak yer..
Helin sıyırmakta hayatı artık
Banyoda kilitli kaldığı günler boyunca
Durmadan elini yıkar sabunla
Sürekli pis olduğu düşüncesiyle...


Helin düş görmez olur
Düşer otuz kiloya
Uykusuz kalır geceler boyu
Yüreğini isyanıyla harmanlar
Zifiri peçe yapar yüzüne gölge gölge korkuyla
Ve dilinde mehmet’e ağıtla,


"Avcılar kaçırdı bahtı karayı
Şahine küllüğü hem zugarayı
Bu üç köyü şavkı tuttu mu dersin
Kerpiçtendi şu Kozbaş’ın yapısı
Deve Hüyükten geçer geçit kapısı
Sahiplerim beni sattı mı dersin
Neneyle yazısı kara neneyle

Gelmez miydin bir saat yanımda kalmazmıydın
Ben gitmem benim yarim var diyemez miydin
Nen eyle yazısı karam neneyle"