YOROZ’DA BİR GÜN
Yoroz Burnu’ nun serin sularında yüzüyorum
Büyülüyor beni sakin dalgalar ve köpük!
Kulacıma güç katan kuvveti sezinliyorum
Denizi tanımak varken, ne ki dalga ve köpük!
Ben denizi görmeden köpüğe takılan fani
O, asıl ,baki ! Aciz ahvalimle anlıyor beni

Aradan mevsimler geçse de yeşermeyen taş!
Midyeler seni kucaklamış “sarmaş dolaş”
Koynunda katmer katmer yeşeriyor yosunlar
Dile gelsin midyeler,yosunlar! Bana sorsunlar:
“Sen kimsin ? Lisanın bir tuhaf sesin de nahoş! “
Ben mi? Aşk içinde asıl aşkı arayan sarhoş !

Onlarla konuşurken hava karardı aniden
Yosunlar,taş, sanki medet bekliyor faniden
Esti deli poyraz, hiddetle devleşti dalgalar!
Dalga vurdu, taş ağladı ! Yosun doldu kumsallar…
O halde bana ne devleşmekten,güçlü olmaktan !
Yaradanı hak bilip,dilemek varken haktan…

Koca balıkçı teknesi de geçiyor yönümden
Bir iniyor, bir çıkıyor, tayfa korkmaz mı ölümden! ?
Belki korkudan yürekleri birleşti tek tek !
Ya da benim gibi Hakk’a yalvarıyorlar bir tek
Artık ben demek gelmiyor içimden bir bir
Allah bir, ben beni kurcalayan çilingir

HÜSEYİN KARAÇENGEL