NUR İLE DOĞDU MUHAMMET
Pazarı pazartesiye bağlayan gece
Mekkeliler derin uykuda iken,
Amine Allah’a yalvarıyordu…
Save gölünün suları çekilmiş,
Sönmeyeceğine inanılan ateşler sönmüş!
Yeryüzü bereketli…
Gökyüzü pırıl pırıl.
Yıldızlar şeytanı kovalarken;
Mekkeliler
Sevinçle onun yolunu gözlüyorlardı.
Tan yeri ağarmıştı ki,
Eşi benzeri görülmeyen bir nur belirdi.
İnsanlığın en büyük rehberi,
Kainatın ve kalplerin padişahı,
Yaratılmışların en şereflisi
O sevgili.
En sevgili
Hz. Muhammet doğmuştu.
Nur içinde bir nur gibi doğdu Muhammet.
Dünyamızı aydınlattı, sardı Muhammet.

Haksızlığa uğrayanların,
Zalimin zulmünden kaçanların,
Yalvarıp Allah’a el açanların,
Zayıfların,yetimlerin
Sığınağı Muhammet.
Sen, doğru sözlü, mert, yiğit
Utangaç, adil, ahlaklı.
Senin olmadığın mekanlar ıssız.
Adının geçmediği sözler anlamsız.
Aşkınla yananlara özeniyorum.
Onlar gibi yanamadım; üzülüyorum
Sadece kokunla yetiniyorum.
Nur içinde bir gül gibi açtın Muhammet.
Kainata rayihalar saçtın Muhammet.

Ey sevgili!
Ey nurluların nurlusu!
Rahman’ın emaneti,
İnsanlığın var oluş sebebi.
Sana borçludur gönlüm.
Çünkü:
Garip ve gülünç inançlara,
Her türlü dirlik ve düzen bozukluğuna,
Kabilelerin şeref yarışında
Birbirlerini aşağılamalarına,
Yalancı şahitlerin şahsiyetsizliğine,
Sahtekarların yeminlerine,
Kızlarını diri diri toprağa gömenlere,
Namusa, ırza saldıranlara,
Bilgisizliğe, ahlaksızlığa,
Kısacası
Batıl inançlara
Ve sosyal hayatın hayasızlığına direndin.
Bugün de sana muhtacım ya Resul!
Keşke damarlarımda dolansan,
Yüreğime doğsan.
Nur ile yoğrulup doğdun Muhammet.
Cehaleti yenip, sardın Muhammet

Hira Mağarasında açılan gül!
Doğuşuna İblis üzüldü!
Bazen saldırdılar, yüzün çizildi.
Lat, Menat kırıldı, mü’min şenlendi…
Çöller seninle yeşerdi!
Asık yüzler sayende güldü.
Sen,
Sabırla çile yumağını sararken;
Batıl inançlar tek tek sarsıldı
Ya ben ,
Ya ben ne yapıyorum?
Hak yolunda kendini yordun Muhammet.
Nice zorlukları gördün Muhammet.

Ya Resul!
Ebucehil baskısına,
Ebu leheb amcasına,
Çöl rüzgarlarına baş eğmeyen gül!
Ne olursun gel.
Merhamete, şefkate,
Sevgine hasret gönlüme dol.
Gelişin
Nasıl sönmeyen ateşleri söndürdüyse
Gel de kır kalbimin zincirini
Ey El_Emin!
Yüreğimdeki sesi duyar mısın?
Gözlerim seni arıyor, bakar mısın?
Mahşer günü elimden tutar mısın?
Emin olmak için sordum Muhammet.
Ümidim şefaat senden Muhammet.

Hüseyin Karaçengel