6
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1338
Okunma
Çocuğu son gülümseten
Yıkık bir kentin zifir karanlığında
Rengarenk parlayan
Ve etrafa dağılan
Görkemli ışıklardı
Hiç bu kadar yakından görmemişti
Ne olduğunu
Ve nerden geldiğini bilmeden
Gülümseyerek izledi
Birazcık ötesine
Düşene dek seyretti
Gülümserken yandı yüzü
Yanık ellerini
Yüzüne götürecek kadar
Yaşamadı.
Belki de beşinci doğum günüydü
Bütün dünya üfledik
Ve söndürdük işte
Küçük bir ömrün daha
Cılız mum alevini...
Barış Çelimli