tüm galaksi yıldız olup kaysa,
benim dileğimin yıldızı gökte asılı kalırdı!

çaput bağladığımız tüm ağaçlar
kangrenden ölüyordu
ve insanlar hiç acımadan kırıyorlardı
kulak memesi kıvamındaki kalbimi...
biz insanlardan hiç bir hayır görmedik!
ama hepside hayır’sız değildi elbette.
büzüşüyordu ciğerlerimin hava yollu hayat girişleri
tüm yeryüzü ağaçları bana oksijen üretse bile;
içime sensizlikten başka hiçbirşey girmiyordu...
ey benim diyaframını sevdiğim dilber,
bir çekimlik nefes bırak bize azotlu hasretler için!

geceler sanılandan uzunmuş meğerse,
uyuyamıyorum, varlığını ispat edercesine!
telefonun her çalmayışı
seni daha çok çağrılatıyor bana,
hangi şiir, hangi söz, hangi şarkı merhem olsun ki,
ve hangi bant durdursun bu kanayan yarayı.

komşu anneler kız aramakla meşgul bize
biz kızlardan kaçmakla...
cümle alem yardım peşinde kendilerince,
halbuki "kalplerimiz bir kişiliktir" bizim;
ve tüm rezervasyonlar iptal edilmiştir bir ömür boyunca!
bahar için bir cemre, bir kalp içinde biri yeter..!
fazlası zarardır tüm aşkampanyaların.

birini çok sev, uğruna herşeyi yap,
onsuz bir an bile yaşayama
ama gün olup giderse, gitme peşinden
yıldırım gibi ol..!
sakın aynı kalbe iki kere düşme!
beni bir aldattın,sana ayıp
beni iki aldattın, bana ayıp misalince...

biz insanlardan hiçbir vefa görmedik!
ama hepside vefa’sız değildi elbette.

tüm galaksi yıldız olup kaysa,
ne değişir benim yıldızımın dileğimden haberi yoksa.
ne demişler " kalp bile dengi dengine atarmış"
hadi bul, kalbine merhem olacağı kolaysa!!!

Muhammed TAHA
12 Şubat’09/ Perşembe /BURSA