15
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2297
Okunma

Hangi halidir insanın ıssızlık
kendi adanda kalmaktır belki kaçış
kayıklar boyasız
dalgalar huysuz
hırçın rüzgârda
saçlarında dolaşır ruhu kayıp aşk
yağmur kalıntısı gözlerinde kırgın uğultular
gece çoktan giymiş olsa da yıldızlı bluzunu
toprak kokulu anılar çöker yüreğine
sahile vurur ölü hücreler
kumsallardan toplanır belki sedef tınılı sözler
ödünç alınmış andır anılar ay ışığından
kurur denizler dizelerde
çekirdekten kolyeler kopar
ayrılık param parça…
çatılarla sevişir göğün ıslak gözleri
dilini sırlayarak aynalar
bakarsın çalınanlarına
ve
duvarları yıkarak içimizle ödediğimiz
sıvası dökük duygularda şiir ezgileri
bırakır mı alnına yapışan yaşamışlık
uçsuz bucaksız denizin tuzudur yalnızlık
martı çığlığında…