İstanbul’um benim diyorum artık
Yareme derman olan, gönlümü deniz yapan şehrim
Topkanı’ndan geçerken ağlamaklı, hep gülerdin bana
Ayasofya’nı gösterirdin yedi tepeden bir işaretle
Hayallerimi rüzgarınla süsler, umudumu Eyüp Sultan’da
Bakışlarımı uçsuz denizinde tazelerdin
İstanbul’um benim diyorum artık
Yarim, sitemsiz gönül yoldaşım, canım
Şehri Sultanım, hep masum Kadıköy’ün
Çamlıca’n efendisi ruhun, sarayı, sarayların Beylerbeyi
Huzuru aşk diye dağıtan Kanlıca’n, gülen insanların
Burası İstanbul kardeş, ağlayanı ağlatanın, diyen gönüllerin
Taşına toprağına akıtılan kanların, bayrak diye dalgalandığı
Manevi kokusuna,peygamber duasına mazhar olan zerre toprağın
Aşkın yazarı,sevginin katibi tarihteki şarkılarla
İstanbul senmişsin diyen gönüllerin mihrabı
Öleyim sensiz kalacaksam her dem diyen bu gönül
Yoksan eğer vatan da vatansız kalsın bayraksız devlet gibi
Uğruna ölümler hadis olmuşken, ilahi nazar sendeyken
Başka sevgili de nedir, kayıptan gayrı
Görmek varken güzel yüzünü senin ey Şehri İstanbul
Umudumun sahibi, armağan insanlığa, çare ilaçlara
Yalnızlara yaren, sadık sevgili, sitemsiz aşık
Nasırlaşmış gönüllere Marmara, hüzne Karadeniz,
Coşkun ırmakların atası, vazgeçilmezlerin şahı
İstanbul’um seni dinliyorum gözlerim kapalı diyen
Bekle bizi diyen, benden büyük diyen; ama herkesten büyük İstanbul
Sultanların yuvası, şehirlerin anası, yedi tepelim, umut bulutum
İstanbul’um şad olsun seni anan gönüller
Şadan olsun seni seven kalpler, toprağını tutan eller
İstanbul’um…Canım,Cananımın gözdesi,kutsal toprak
Peygamberin nazar ettiği, işte orası dediği yiğit şehir
Gitme biz senden gitmedikçe,verme bizi biz seni vermedikçe
İstanbul’um seviyorum Seni…

02.02.2009
01.29
Pazartesi