1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1277
Okunma
Elma çiçeğim derken sana çöl gibi oldu ruhum
Kum tanecikleri kaya gibi çarptı uyurken rüyamda
Uyanınca gerçekliğin tokadı indi suratıma
Suratıma ve tüm sadrıma
Sevgi sözcükleri sıralarken geceleri içimden
Şimdi nefret cümleleri kuruyorum en kinlisinden
Yazdığım onca şiire acıyorum kirlettiğin için saflığını
Mahvettiğin için güzel kelimelerin varlığını
Ağlamayı ar sayıyorum artık,çünkü ağlamak
Ağlamak bile hayasız olur senin için
Damlaların kutsallığına hakaret olur
Güzel günlerin hayaline de kızıyorum beni benden
Beni ruhumdan, beni hayattan soğuttuğu için
Tuzla mayalanmış gönlüm,o çok sevdiğim deniz...
Deniz benden
Ben denizden uzaklaşıyorum
Çünkü o gelse ben tuzum ben gitsem o deniz
Yani varlığımız lanet,yokluğumuz tertemiz...
Cevap Yaz