aşksız yaşama ki, ölü olmayasın
aşkla öl ki diri olasın…

mevlâna

I.

tut ki şimdi senin ağzından yazıyorum
mesel beni ne çok sevdiğini

vahiy aldığın dağlarıma yolculuktu zamansızlık
saf korkudan yapılmış aşk’ın arzına
bir uçuruma
geçit açılır gibi

elimde bir gün hatıra olmaya değer iki söz
/bir gün belki/
kusurlu bakışlarıma işlenmiş
kusursuz mavinin cinnet hali
içinde kaybolan sesin ta kendisi

aşk canına okumadan
çağır şimdi beni
ki
yıldızlar dönüyor semada
dönüyorum
kalbi kadar yalnız olana

II..

tut ki şimdi senin ağzından yazıyorum
mesel bana ne çok yandığını

kül rengi dolunay
gecenin mahremine doğuyor
içimde sınıfsal açlığına gebe hayvan
cılız bir ateşin içinden sıyrılıyor
ortalık can yeri
ortalık kan yeri
alırım kanımı geri

kanatlarımda bir gün uçmaya değer iki yaş
/bekletme beni/
biliyorum sıkıntın düşlüyor
düştükçe cesaretin kederine
gözlerim can simidi

aşk canına okumadan
bekle şimdi beni
ki
yıldızlar düşüyor tennureye
düşüyorum
kalbi kadar yalnız olana

III…

tut ki şimdi senin ağzından yazıyorum
mesel bana ne çok öldüğünü

göç başlayınca bedenimde
ruh kayıp doğru peşinde
nefesin yetmezken aşk’ın ömrüne
derin derin alsana beni
tıpkı hasreti koklar gibi
bırak şimdi verdiğin sözleri
günün vaktini söyleyen
akrebin kerameti

dilimde bir gün damlamaya değer iki zehir
/sevmiyorum seni/
değil mi ki yalan sadece zaman
içmesini bilmeyen için haramdır baldıran

aşk canına okumadan
öldür şimdi beni
ki
yıldızlar sönüyor yed-i kudrette
ölüyorum
kalbi kadar yalnız olana