...
zaman çocuk gibi oynayacak
ikindinin kucağında
yatsı burkulacak
akşam zaten her akşam sokakta
seni sabahlar paklayacak
-imam öğlen kendi kazasında-

ölüp ölüp
yine öleceksin
sen kendini
böyle temizleyeceksin
-bende-

ölüm uyku mu?

kirpik yosması
değil mi ki oynaşacaksın
bekle sıranı

direncin intiharını kırıyor sevmelerin
bir de alıp başını gitmelerin
sokağı dönüyor
önce kokun
ardından nefesin

adımlarını karıştırıyorsun
mahçup bakışlarımın

gözlerim kardeş kavgasında
önce kim görecek acaba
iki renk bakışlarım
kutsallığını bozuyor
adının hecelerinde
tam da aklıma düşmüşken
-sen-

ne kadar büyüdüm sende
-söylesene-

hangi elinle çizdin bana ait ihaneti
ve hangi gözün bana düşman
diğeri daha çok seviyor diye beni
hangi dudağın daha az kanıyor

ağlamaya müsait çığlığın
neden sessiz
ve neden yine bana gidiyorsun

kırıklarını kuruması için saçlarıma as
kırdıklarını yine koynumda uyut
-o sokakta-

anlamıyorsun
sen beni geçtin
de
ben senden geçemedim...ey uyku

...nasıl bir şey ki acaba,gözleri açıkken uyuyor olmak...ya da nasıl bir şey ki acaba,başkalarının uykusunda olmak...!

sevgimle şair...