havada kesif barut kokusu
amonyağa karışan kopkoyu uğultu
çoğalan acılar suskun kentin boynunda
hıçkırıkla sarsılan akşam yoluyor dehşetle sakalını
sızılı gözlerin kıyısında keder tortusu
çocukların ellerinde bilye diye saçma
sapan ucunda gözyaşı...


kasaturalardan sızan ölüm şarabı
kızıla boyanan toprağın utancıdır
boyunlarında şeytan muskası cüceler
eziyor postallarla papatyaları
hınçla kırılıyor fidanlar
basranın bağrında yaralı ırmak/ yatağı kan
kıvranıyor sancıyla…


hüzünlü bulutlar karalar kuşanmış
dokunsan ağlayacaklar
kulakları tırmalayan çığlıklar bölüyor akşamı
tutuşuyor gözyaşlarından sokaklar...


günü boğuyor karanlık
simsiyah bir duman olup
kuşatıyor dört bir yanı
kök salan zehirli sarmaşık
dolanıyor ak güvercinin boynuna…


basireti bağlanan insanlık sus pus
küle dönmüş doğa kıpırtısız
kınalı ellere veda etmeden canlar
çıkıyor son yolculuğa...


eyyy !..gözünü kan bürümüş
sivri dişli yarasalar
artık dayandı kemiğe bıçak
hatırla!...nasıl kasırgalarla
azaplarla lût kavmi olmuştu helâk…


aklınızın paslı kapısına
güneş yaslansın artık
kıyama kalkmadan kan çiçeği büyüten toprak
doğsun suskun ufuklardan umutla
gözleri kamaştıran şafak!...