A Y Ş E G Ü L - 7

Yüzlercesi koşar iken peşimden,
Seni seçtim, etkilendim düşümden,
Acılarım daha fazla yaşımdan,
Felek vurdu, bir de sen vur Ayşegül!

Bir yaz günü, çıkıverdin ansızın,
Yüreğine can katmıştın, cansızın,
Hakkından imansız gelir dinsizin,
Kader vurdu, bir de sen vur Ayşegül!

İlk görüşte yakıştırdım kendime,
Coştu gönlüm, sığamadım bendime,
Ben hep sevdim, sen ise hep düm düme!
Ayar bozuk, bir de sen kur Ayşegül!

“Canım!” dedim, can belledim seni ben,
Sen gelince, unutmuştum dünü ben,
Şaşırmışım gideceğim yönü ben,
Pusulamsın, yönü sen bul Ayşegül!

Dikensiz bir gül sanmıştım ilk anda,
Aşk cemresi, dolaşıyordu kanda,
Cananım da sensin, inan ki can da!
Ölürsem, namazım sen kıl Ayşegül!

Dikenlerin, umduğumdan çok imiş,
Anladım ki, hatasız kul yok imiş!
Yeryüzünde, melek filan yok imiş!
Her insan, sadece bir kul, Ayşegül!

Aldanma, geçici güzelliğine!
Bir zarar gelmesin özelliğine!
Kapılma ellerin gizemliğine!
Kaybolmuşum, beni sen bul Ayşegül!

Helâl sana, neyim varsa dünyada!
Pirinç için gitme sakın Dimyad’a!
Bir bozukluk olmadıysa kimyada,
Canımın yoldaşı, sen ol Ayşegül!

Arif der ki, gerçeğimsin, düşümsün!
Başka işim yok, yegane işimsin!
Son aşkımsın, “Evet!” dersen eşimsin!
Bitmişim, sen bana can ol Ayşegül!

Arif GÖLGE
(Anamur, 4 Mart 2006)

NOT: Ben, Ayşegül’ü tanışmamızdan yaklaşık 4 yıl önce, 21 Haziran 2001 tarihinde rüyamda görmüştüm. Adını bile bilmiyordum. Hemen o sabah, siteye daha önce gönderdiğim, MÜSTAKBEL EŞİM adlı şiiri yazmıştım.