A Y Ş E G Ü L - 6

Büyüksün Allah’ım, gönderdin O’nu!
Umarım, gelmiştir hasretin sonu!
Belki O’na göre, bitmiştir konu!
Ne zaman olacak benim Ayşegül?

Onsuz saniyeler, geçmek bilmiyor,
Yüreğimin sızısı hiç dinmiyor,
Yan yanayız, ama yüzüm gülmüyor,
Hâlâ çok uzakta, canım Ayşegül!

Dolaşırken ısısı hep kanımda,
Yâd ellerden söz ediyor yanımda,
Bir nefeslik hal kalmadı canımda,
Dilerim, olmasın sonum Ayşegül!

Çok sevmesem, katlanmazdım ben asla!
Ağlarım her gece, dost oldum yasla!
Gözyaşım ölçülür yakında, tasla!
Bana ısınmamış, benim Ayşegül(!)

Ne yapsam, ne etsem, yaranamadım!
Çok istedim ama, sarılamadım!
Gücendim, kırıldım, darılamadım!
Dünyadaki en son varım Ayşegül!

Başkası olsaydı, çizer atardım!
Takmazdım kafaya, gamsız yatardım!
Ya yüzerdim, ya temelli batardım!
Burası değildi yerim Ayşegül!

Söylemedi, bir sevdiği var mıdır?
Sığmadı mı, kalbim O’na dar mıdır?
Oyuncu mu, hakiki bir yâr mıdır?
Olacak mı benim karım Ayşegül!

Korkuyorum, leke var mı dününde!
Çelik idim, muma döndüm önünde!
Ben değiştim, O hep eski yönünde!
Takmıyor sözümü benim Ayşegül!

Hep vuruyor, kadifeden çekici!
Özü değil, fiziği de çekici!
Bakışları, şimdi daha yakıcı!
Dünden daha vahim durum Ayşegül!

Ben Arif’im, dayanmıyor yüreğim!
Bir an önce kavuşmaktır ereğim!
O’dur benim, hayatta son direğim!
Son sözün deseler, derim: Ayşegül?

Arif GÖLGE
(Anamur, 23 Kasım 2005)