BIRAKMA ELİMİZİ


Sesim kısık ey Resul, takatim yok ya Nebi!
Sana yazabilirdim ancak arz-ı halimi…

Sana yazabilirdim çünkü başka kimsem yok,
Sen olmasan tadım yok, umudum yok, neşem yok.

Sinemde gülle gülle büyüyor çaresizlik
Sindirildik nicedir, bakışlarımız silik

Ve sen bizi bırakıp gittiğinden bu yana
Yaşadığımız âlem ‘’Cahiliye’’ den fena

Camilerden taşardı adını anan diller
Birden sustu ya Habib, söndürüldü kandiller

Günahtan gökdelenler yükselirken fezaya
Gelemedik müminler bir safa, bir hizaya

Bundan mı bahtımızda Güneş battı; hep gece
Bağdat pay-mal edildi, kan kusuyor Felluce

Bundan mı bölünüyor mazlumların uykusu?
Filistin seherleri kan ve barut kokusu…

Hicranın hançer gibi saplanmış böğrümüze
Ölüm piyangosunda adres sormuyor füze

Kirli ayaklar şimdi çiğnemede ‘’Babil’’ i
Rabbimden bekliyoruz göndersin ‘’Ebabil’’ i

Göndersin şehitlerin ayini bölünmeden
Kireç yüzlü çocuklar kefensiz gömülmeden



Göndersin Hamza ile Hattab oğlu Ömer’i
Tetik çekeni vursun namlusundaki mermi

Yetmez mi kaç asırdır yere eğildiğimiz?
Ya Muhammet, biz de ümmetin değil miyiz?

Duymaz mısın şu kısık, hüzünlü sesimizi?
Bu acziyet içinde bırakır mısın bizi

Bırakmasın değil mi? Ruhumuz çok sıkıştı
Hani Rabbin de seni yalnız bırakmamıştı

İnletsin asumanı Bilallerin sadası
Yeniden halelensin Müslümanlık sevdası

Minarelerin boynu bükülmesin ya Nebi
Ümmetin birlik olsun Medine’deki gibi

Titriyorum ya Resul, tut bırakma elimi
Bu kadar yazabildim ancak arz-ı halimi.