18
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1347
Okunma
içimize sinmedi ihanetli yaşam kılığı,
yakışmadı ne giyindiysek
ya bol geldi göğsümüze
ya da dar;
ar ettik sahte düğmelerden
bize uymadı ellere biçilmiş gömlek.
gül solduruyorsa kendini pis bahçelerde
kirleniyorsa çeperi,
kapanıp kendi kalbinin kafesine
birinin de bülbül olması gerek.
birinin ağlaması gerek bu yolda
gönül meydanıdır bu!
çifte su verilmiş sevdayla savaşmalı;
yalandan kalkanı
inkârdan kılıcı olanlara
şereftir bilerek yenilmek.
ve yazılmamış gibi silinmek gerekir bazen;
ölü bir ceninle doğmadan gömülmek!
adı konulmamış
hiç nefes almamış bir bebek olup
sessiz
ve gizlice
aşkın rahminden
parçalanarak sökülüp
duyulmayan çığlığıyla atılarak çöplüğe
mezarsız yatmaktır asıl ölmek.
o halde
örtün üzerime şu toprağı
hiç kazılmamış gibi olsun;
ve burada sarı süsen açarsa bir gün
kimse koparmasın
kökü kalbimdedir onun.
bilen bilir;
eğer gün gelir de
sindiğim bu sinden hiç bozulmamış gibi dirilirsem,
yani gelirse esin
belki o zaman
yeniden yazılır bu şiir!..
ö.n
Şiirin sahibi
Cevap Yaz