KULAK YÜREKTİR

uçsuz bucaksız geçmişten
uçsuz bucaksız geleceğe gidiyoruz
zor ve kolaylıklar içinde

anlamı kaybolmuş zulümler
eriyen ve aşınmış kayalar
terleri içilmişler
masallarda ki öldüren adamlar
itaatkarlar
binlerce yıllık akan kan ve savaş
ve kanayan aydınlık binlerce yıldır
yazılırken daha kalın kara kitaplara
söylemiştik halbuki
ilk söz son sözümüzdür duygularımız gerilirken boşlukta

paslanmadan önce yeşil bir dal
el ele tutuşmalıydık
ki çabuk dinsin acılarımız
dokunulan yüreğimiz kanıyor maalesef
gecikiyor kavuşmamız araya giren bir şeylerden
ıssız yerlerde coşan duygularımız ritimsiz bir hal alıyor gecede
tutuluyor nefesimiz çocuklar adına
itirazsız mühürleniyor kalbimiz
daha bir güzel gülüyor bize ait olanlar
bir ıslıkta varılacak yerde
kuruyoruz barışın köprüsünü istediğimiz büyüklükte

kim söyleyebilir tarihin süt annesini
bir ürperişle titreyen köpüklenmiş dalgaların sürüklenen erdemini
seslerden uzak
yahut fırtınalar içinde kuduran
alıp götüren dilsiz zamanlarda
vahşi ve ürkek bakışlı güneş saatinde
ömrümüzün kıyısında
kim kazanabilir ağlamanın yarışı olsa

merhamet dilemiyor toprak
çürümüş çayırlar arasındaki kainat
gizemli dokunuş
göçüp giderken bir yere
başlayan yangınlar içinde
sudan ve acıdan
terazi ve emekten
sevgiler kök saldı kanlı bir oyun gibi

ah bir uzanabilsek
dokunabilsek bir ah
duyarız yeryüzünden gelmiş geçmiş bütün sesleri
ve sırtımızda zindanlı bir sevinç varken
iddia edebiliriz ki
insanın yüreği kulağıdır dostlar

bıraktığımız için geçmişe saygılı izler
sayılmaya başlandı artık gergin ve düşünceli başlarla
biz ki uçan kuşların kanatlarında
yıldızlarla beraber
dolaştık evrenin çıkmaz sokaklarını
neresidir yok olmanın arzulandığı yer
neresidir kara sineklere ip atlatan ülke
biz ki bilinmezden önce
çırılçıplak kutsal vücutlarıyla
yağmurla dans edenleri görmüştük
biz ki yalnız kıvılcımlı duygular taşırdık
kibrit gibi parlayan gözlerimizde

bir gün parçalanmış bedenleriyle
bütün acı ve kederleriyle
bahar gülümserken o tarihteki yaz’a
yer altı bahçesindeki çiçeklerimiz
mutluluk duyacaklar toprağın tutsağı olmaktan
ve süzülerek göğe tırmanıp
karanlıklar içinden yıldızlara dokunup
çalacaklar kapımızı
usul usul
gök gürültüsü olarak