Savaş bir çare ise
Barış, neden olmasın?
Umut, bir özlem ise
Düzen neden kalmasın?
İktidar bozuk, perişan ise
Büyük balık, küçük balık kervanına,
Neden katılmasın?
Güçlü hep kemirdi,
Güçsüz hep yenildi.
İç karmaşa, bin bir oyalama,
Göz boyama ve daha daha
Ekonomik boyutlara.
Çıkarım, çıkar
Ve böyle sürüp gider
Kriz derler bunun adına
Adını bilsek ne kadar

Fesat, nankör, bencillik
Nasıl oldu sizce?
İnsan ürünü bu
Bilmeyen yok mu bizce?
Çocuk, kadın dedik;
Aç, yetim, susuz dedik
Barış, insan hakkı dedik.
Manşet oldu kaldı
Sadece bunu bildik.
Sözde devlet, gözde devlet olurken
Bir Kemal mi gerek?
Bir kurtarıcı mı beklemek?
Tarih akar, zaman değişir
Ama aynı yola devam
Toprak davası biter mi?
Oyaladılar… Bitmez!
Gözler kapandı
Gariban ne bilsin
Bu oyuna o da kandı.
Körebe oynuyoruz körebe.
Kör olan kimdir sizce?
Oyun döndü dolaştı
Ebe körleri avladı.
Gözde devlet,
Bakın nasıl anlamlandı
Sonu belli
Ama kimde, nerde?
Ne zaman? Nerede?
Kim bilir?
Bir kemal mi gerek?
Kim konuşabilir?
Körler uyansın,
Ebe kimmiş anlasın.
Oyunun sonu sizce ne renk?
Ben, kırmızı diyorum.
Kana bulanmış, sonu bulanık.
Beyazlar neden olmasın?
Mevsim geçer,
İnsan çoğalır.
Renk size kalmış
Ebe, körleriyle oyalanır.

Yazgülü Tunar
“balaban Kent Şairleri”