bir oyuncak bomba koparmasaydı kolumu
ben de çiçekler toplayacaktım anneme
bir mayın parçalamasaydı ayaklarımı
koşacaktım kırlarda çimenlerde özgürce...

artık uçurtmalarımı yüreğimde uçuracağım
özgür hayatlar kuracağım dünyanın şanslı çocuklarına
bilsem tükenecek bütün acılar
tutacağım bütün bombalarını zalimlerin
eriteceğim tüm kurşunlarını yüreğimde

B52 ler karartmasaydı renklerini gökkuşağımın
güneş açacaktı ertesinde oysa
böyle karanlıkta kalmayacaktı dünyamız
feda ediyoruz bilesiniz kendimizi insanlığın onuruna

biz şimdi İsmali-i kurbanlarıyız bu şehrin
artık beyaz gömlekler diksin anneler çocuklarına
bütün kırmızılarını alıp gidiyoruz dünyanın
benim yerime de bir şeker verin
bu gün tutun bir çocuğun elini sıkıca
bir parka gidip seyredin çocuklarınızı
artık adaklar adamayın akikalar kesmeyin
biziz bu devrin adanmışları
kanımız yeter tüm kurbanlıklar için...

bir bahar sabahı ölmek isterim
taze kokulu gelincikler aşkına
sırtımda kanlı gömlek
ölmekisterim
gül yüzlü çocuklar aşkına

Anneler gizlesin çocuklarını
anneler beyaz giysin bu bahar
gelinlik kızlarının tarasınlar saçlarını
ve bir sunuş yapsınlar
adaklar adayanlar
uyandırmasınlar İsmail’lerini bir daha

bir bahar sabahı ölmek isterim
ölmek isterim yeşil çimenler aşkına
diritlemek için
yeniden ölmem gerekiyorsa eğer
bir daha bir daha ölmek isterim
bütün çocuklar aşkına

Orhan Bektaş