Sonra
Sonra geçiyor
her şey bir sızıdan ibaret kalbin tam ortasına isabet eden bir sızı Geriye kalansa deprem sonrası kıyılarına vuran tusunamisidir ömrünün… Günler geçer uzun bir yolculukta tren kompartımanlarından seyrettiğin bozkır evleri gibi geride kaldıkça akan ırmaklar koyu karanlığa göçene dek zaman ardında bıraktığın kimsesiz çocuklar gibi yetim öksüz duygularla varacaksın menziline Çünkü içindeki çocuğu öldüreceksin zamansız çağdaş savaş manzumeleri ne kadar da zavallı neresinde durursa dursun nerenden vurursa vursun keder ortasında denk gelmedikçe öldürmez Şimdi soğuk zamanlardan geçiyoruz kalplerimiz ısıtmıyor ellerimizi o yüzden zemheri titrekliği üstümüzde korkuyoruz uçurtmalarımıza takılan rüzgardan oysa aynı rüzgardır saçlarımızda dolaşan ya da sokak lambalarını titreten böyle değil biliyorum ayrılık sevdaya dairdir diyor şair kavuşmayı vuruyor alnından istasyonlara konuşlanmış mavzerler… beni sen vur bir gece ansızın üzerine bomba yağan çocuklar gibi ürperip yatağımdan bulutlara kadar çıksın nefesim …(orby) Orhan Bektaş 28/12/2016 11:40 |