Sonra geçiyor
her şey bir sızıdan ibaret
kalbin tam ortasına isabet eden bir sızı
Geriye kalansa deprem sonrası
kıyılarına vuran tusunamisidir ömrünün…
Günler geçer
uzun bir yolculukta
tren kompartımanlarından seyrettiğin
bozkır evleri gibi
geride kaldıkça akan ırmaklar
koyu karanlığa göçene dek zaman
ardında bıraktığın kimsesiz çocuklar gibi
yetim öksüz duygularla varacaksın menziline
Çünkü içindeki çocuğu öldüreceksin zamansız
çağdaş savaş manzumeleri ne kadar da zavallı
neresinde durursa dursun
nerenden vurursa vursun keder
ortasında denk gelmedikçe öldürmez
Şimdi soğuk zamanlardan geçiyoruz
kalplerimiz ısıtmıyor ellerimizi
o yüzden zemheri titrekliği üstümüzde
korkuyoruz uçurtmalarımıza takılan rüzgardan
oysa aynı rüzgardır saçlarımızda dolaşan
ya da sokak lambalarını titreten
böyle değil biliyorum
ayrılık sevdaya dairdir diyor şair
kavuşmayı vuruyor alnından
istasyonlara konuşlanmış mavzerler…
beni sen vur
bir gece ansızın
üzerine bomba yağan çocuklar gibi
ürperip yatağımdan
bulutlara kadar çıksın nefesim
…(orby) Orhan Bektaş
28/12/2016
11:40