/insanın yaratıldığı toprakta
bir kadın ölüyor
başka bir kadın üstünü örtüyor
Havva da yaratılmasaydı
nasıl da kanardı kaburgaları erkeklerin/

keman sesine dayanmış bir çılgınlık anıdır
intiharın gözlerde hayat bulması
gecenin en kederli vaktinde uyumsuz bir başlangıç
kendini keşfetmeye çıkar
orospuların gezdiği sokaklarda
apse olmuş namus
bulduğu her beyaza üç on paraya satınca kendini
kız oğlan kız saklı evler de
gecesiz kınalar yakılır
en edepsiz yerlere

/oh olsun…fingirder misin sen elin oğlanınla
kim alacak şimdi seni/

hayatın sillesini attığı zarla açan iki bacak
düşeş ihtimali ile saklar ayıbı
oysa bilmez ki aşkda da zar tutulur
ikiyüzlü adamların yaralanmış tanrısal güçleri
devinirken kaçak ışıkların koynunda
acı… ihtiraslı bir öpüş gibi yayılır dudaklara
gergin bir iç ses kendine ağlar
şarap gibidir oysa kan
yıllandıkça bulur rengini
bu sevmenin sonu belli
revan olmuş bir teslimiyet
kansız beş para etmez teselli

/seviyormuş, evleneceklermiş,düpedüz yalan ayol
aşk başka,sevmek başka…onun aklı bir karış hava da/

yaşamın istisnasıdır imkân
hangisinde yaşanır ki zaman
ölüm sarı bir ferman buyurur kuldan
yazar
bekler
susar… yaradan
törensel olmayan töresel yalnızlıkta
ahir ömründe gülmektir bir defa olsun aşk’tan yana
sonunu bildiğimiz bir film gibidir kader
gözlere kör bir rüya bırakana kadar devam eder
yalan dünya dönüyor kendi hiçliğinde
gerçek güldünya ölüyor bir piçin ellerinde

/kırıp dizini otursaymış namusuyla evinde
amaan kötü kadın olacağına ölmüş işte daha ne/